Mammoet en de kracht van het ensemble…
De Blues Opera, Het Pauperparadijs en straks Mammoet. Bij al deze voorstellingen werd en wordt het ensemble gevormd door mensen van allerlei leeftijden en achtergronden. Na druk bezochte audities, volgt een pittige periode van een maand lang elk weekend repeteren, de montageweek waarin de puntjes op de i worden gezet, gevolgd door zo´n dertig of veertig voorstellingen.
Avond aan avond spelen in alle weersomstandigheden, in warme of juist heel dunne kostuums. Na de voorstelling omkleden in geïmproviseerde kleedruimtes en dan weer de kilometers naar huis. En dat allemaal voor een kleine dagvergoeding en reiskosten tot een bepaald aantal kilometers.
Wie zijn deze mensen? Wat drijft hen? Waarom stonden ze in de rij om mee te mogen doen?
En wat betekent het ensemble voor regisseur Tom De Ket?
Rudolphine de Vidal de St. Germain, Paul Albers, Dieneke Boerema en Ellen Meyer speelden mee in het Pauperparadijs en doen nu weer mee met Mammoet.
Rudolphine: “ Meedoen met het Pauperparadijs was een te gekke ervaring! Ik vond het fantastisch om met een professioneel gezelschap te werken. Alles was supergoed georganiseerd. Bovendien leerde ik er van dat structuur heel belangrijk is. Alles staat of valt met afspraken maken met elkaar en je daar aan houden. Daarnaast is het ontzettend leuk om allemaal nieuwe mensen te leren kennen, je buiten je eigen circuitje te bewegen. Daarom dacht ik: ‘Ik doe gewoon weer auditie.’ Niet verwacht dat ze me zouden aannemen, haha!
Die auditie, onder leiding van een professionele zangdocent, vond ik alweer zó fantastisch. Ik word daar heel blij van en ook nieuwsgierig. Ik heb het boek Sapiens van Harari, waar Tom de Ket zich door heeft laten inspireren ook meteen aangeschaft. Ik heb er onwijs veel zin in!”
Paul had een heel andere reden om zich aan te melden. Hij is paleontoloog en gastmedewerker bij Naturalis. Toen hij tijdens het Pauperparadijs hoorde van de plannen voor Mammoet heeft hij Tom meteen aan zijn jasje getrokken.
“Ik kende het boek van Harari en heb Tom nog wat andere titels over het onderwerp geleend. Voor mij is het ook een wetenschappelijke interesse. Bovendien heeft Tom het verhaal van de oermens briljant vervlochten met de Griekse tragedie Iphigenia. Het gegeven dat de moderne mens niet meer in staat om te offeren en alleen maar neemt in plaats van geeft, vind ik een mooi thema.
En, ik kan het prima naast mijn werk doen want ik bepaal zelf mijn werktijden. Bovendien is de voorstelling op fietsafstand van mijn huis. Dus, nee zeggen was geen optie!”
Dieneke: “Je kunt ook thuis blijven zitten na je pensioen, maar het is toch fantastisch om met zoveel mooie mensen een prachtige voorstelling tot stand te brengen? Ik heb dat tijdens het Pauperparadijs op een briefje geschreven en in de kleedruimte gelegd. Ik heb die periode als zeer positief ervaren dus ik twijfelde geen seconde om me weer op te geven voor Mammoet. Je leert er zo veel van, het maakt je wijzer en rijker. En de gedrevenheid van die jonge mensen om je heen is geweldig om mee te maken. Ik heb meegedaan met de trailer voor Mammoet. Als je op dat heideveld staat en de zon onder ziet gaan…Magisch!
Het reizen? Ach, dat heb ik er graag voor over en als ik tóch te moe ben kan ik bij een vriendin in de buurt logeren.
Ellen heeft een fulltime baan als logopediste met een eigen praktijk in Duitsland en ze geeft les op een school. De wekker gaat elke dag om 05.15. Daarnaast volgt ze nog zanglessen en zit ze bij een theaterbureau dat theater voor festivals, scholen e.d. organiseert. Acteren zit bij haar zo diep in het bloed dat alles daar voor moet wijken.
“Gelukkig heb ik een gezin dat dat accepteert. Ze weten hoe belangrijk het voor me is en gelukkig zijn ze ook enthousiast. Ze komen altijd kijken en begrijpen dan heel goed dat ik daar onderdeel van wilde zijn. Soms is het inderdaad gekkenwerk wat ik doe, maar ik wíl gewoon spelen! Bovendien leer je er zó veel van. Alleen al door te kijken naar de hoofdrolspelers, te luisteren naar de regisseur. En natuurlijk geniet ik van het applaus, maar meer nog van het publiek. Dat je hoort en ziet dat die mensen een prachtige avond hebben gehad.”
Niek Mulder, Laurens Schulting en Cleo Vermuyen hebben alle drie nog nooit in een ensemble gespeeld.
Niek doet soms wat stand-in werk bij Talpa en speelt af en toe als edelfigurant in films of series. Zo was hij o.a. te zien in Petticoat en Rokjesdag. Camera-ervaring heeft hij dus al, in een productie als Mammoet spelen is nieuw voor hem. In het dagelijks leven werkt hij bij de Lidl maar hij heeft toch ook wel de ambitie om acteur te worden.
“Ik zag het Pauperparadijs in Carré en vond dat zo’n geweldige voorstelling! Toen ik over Mammoet hoorde heb ik zelf contact opgenomen met Tom de Ket. Ik ben gewoon heel erg benieuwd en ik wil kijken of dit écht iets voor me is, theater maken. Ik denk dat ik veel kan leren van de professionals. En ik woon ook nog eens vlakbij!”
Laurens doet de Pabo in Assen en speelde bij toneelverenigingen in zijn dorp Gieten en het openluchttheater van Borger.
“Voor mij is het tot nu toe puur een hobby. Toen ik de oproep voor Mammoet voorbij zag komen, heb ik me wel meteen opgegeven. De verbinding tussen de geschiedenis en nu en de vraag waar we als mensen in vredesnaam mee bezig zijn, trok me aan. Ik hoop dat we met z’n allen iets neer kunnen zetten dat mensen niet verwachten. Dat lijkt me mooi.
Ik denk wel dat ik mijn zangstem verder moet ontwikkelen, want ik ben niet echt een goede zanger, hahaha! Dan moet ik maar zangles nemen.”
Cleo studeert Nederlandse taal & Cultuur en hoopt tijdens de repetitieperiode van Mammoet af te studeren. Dat zal nog best pittig worden! Maar een vriend van haar zag de oproep voorbij komen en gaf haar op voor de auditie.
“Ik heb van mijn 7e tot mijn 11e aan muziektheater gedaan in Deventer en op mijn 19e deed ik auditie voor de toneelschool. Maar toen was ik gewoon nog veel te jong, daarom ben ik wat anders gaan doen. Misschien wil ik nog wel naar de kleinkunstacademie om mijn creatieve kanten aan bod te laten komen.
Bij Mammoet verwacht ik inzicht te krijgen hoe zo’n grote productie werkt. Ik ga goed kijken naar de professionele spelers en hoop dat ik inspirerende mensen ontmoet. Het gaat om de discipline, de toewijding en de energie. En het is ook een beetje netwerken natuurlijk.”
Tom de Ket vindt het geen eenvoudige vraag.
“Het ensemble betekent heel veel. Wat ik mooi vind is dat je werkt met lokaal talent. Dat geeft verbinding met de locatie, het publiek en het stuk en dus een meerwaarde. Daarnaast vind ik dat je niet getrainde mensen veel dieper in de ziel kunt kijken en dat is mooi.
In Mammoet gaat het over rituelen en een genootschap en dat uit zich in koren en choreografie. Dat komt het beste tot uiting met veel mensen. Het ensemble is dus hartstikke belangrijk!”
Tekst: Astrid Ottes
Quote:
“Het gegeven dat de moderne mens
niet meer in staat om te offeren en alleen maar neemt
in plaats van geeft, vind ik een mooi thema.”
“Ik vind dat je niet getrainde mensen
veel dieper in de ziel kunt kijken.”
